lezen ⁽⁸⁵⁾

27. Een brief van Wederlicht Ron werd wakker met zijn neus in Clara's haar. Eerst dacht hij dat hij droomde, maar toen ze bewoog en zachtjes zuchtte, wist hij dat het echt was. Ze was hier, bij hem, in zijn armen. Zacht en warm en echt. "Goeiemorgen," fluisterde hij. "Goeiemorgen…" Ze klonk nog slaperig. Ze zei nog iets, maar dat was onverstaanbaar. "Wat zei je?" Lui draaide Clara zich om en keek hem aan. "Waarom heb ik dit niet eerder…

"Nee, niet doen," zei Clara wat onhandig. "Ik drink dit bijna nooit. Een klein beetje is goed. Dank je, Ron, dat je zo goed oppast." Dat stelde Rons moeder gerust, en Ron was verbaasd dat ze echt een beetje van de wijn proefde. Ze had dat nog nooit gehad. Ze werden uitgenodigd om ook voor het avondeten te blijven, maar dat sloegen ze af. Ron wist dat Clara wel moe zou zijn na vandaag, dus bedankten ze de ouders voor…

De lunch bij zijn ouders was gezellig. Shelley was aan het werk, dus die was er niet bij. Zijn moeder had de tafel gedekt in de tuin, omdat het zo'n mooi weer was. Clara kreeg het voor elkaar om een beetje te eten. Toen Rons vader haar aanmoedigde om nog wat meer te eten, vertelde Ron hem dat ze een behoorlijk ontbijt hadden gehad bij Dicky. Zijn vader knikte begrijpend. Na het eten nam Rons moeder Clara mee voor een…

De serveerster bracht het ontbijt en zette een leeg bord voor Clara neer. "Jij moet echt je eigen eten bestellen, liefie," zei ze gemoedelijk. "Jij bent er zo een die niet dik kan worden al wil ze het graag." En daarna wandelde ze weg. Clara snapte de opmerking niet, dus hielp Ron haar om het te begrijpen. "Eigenlijk is het een verborgen compliment voor hoe je eruit ziet, en een beetje jaloezie." Terwijl hij at, stal Clara af en toe…

"Ho, ho!" Ron kwam de keuken in hollen, waar Clara haar mond bedekte en stond te hoesten. Ze was aan het proberen een pannenkoek te bakken maar de vlam was in de pan geslagen. Ron gooide een deksel op de pan, draaide her vuur uit en maakte snel het keukenraam open zodat de rook weg kon trekken. Toen trok hij Clara snel weg uit de keuken, waar de zaken zichzelf wel zouden redden. "Sorry, Ron!" Clara kreeg de woorden met…

"Trouwen? Wat is dat?" Ron nam de tijd om dat uit te leggen, maar hij merkte dat Clara steeds weer wegdommelde. Daardoor miste ze het meeste van wat hij zei. Als ze maar niet ziek was! Hij voelde haar wang. Die was niet te warm. Ron ontspande zich een beetje en ging naast haar liggen met een arm om haar heen. Opeens werd hij wakker en zag Clara naast hem zitten terwijl ze naar hem keek. "Je sliep," zei ze.

Ze moesten zich zowaar nog haasten om zich af te drogen, aan te kleden en op tijd te vertrekken. De rit in de auto was ook een nieuwe ervaring voor Clara. Ze schrok van het geluid van de motor, maar ze vond het gemak en de snelheid geweldig. Rons ouders stonden met Shelley al in de tuin te wachten tot het tweetal aankwam. Shelley had duidelijk al heel wat verteld over Clara. Ron wist niet wat dat zou zijn; zo…

"Misschien juist daarom. Dan weet je het. Eerst eens een paar stappen, dan kun je vluchten als het niet gaat." Clara zei niets maar hield zich stevig aan hem vast. Toen bekende ze dat ze op dit moment liever terug zou gaan naar de veiligheid van haar schilderij, maar ze begreep ook dat de zaken een onverwachte wending hadden genomen. "Ja. Misschien moeten we dat maar doen." Ze klonk totaal niet overtuigd. Ze stonden op en liepen naar de voordeur.

Clara kwam nu ook de keuken in. Shelley keek haar aan. "Jij verdient een medaille, dame. Als jij mijn broer zover krijgt dat hij thee in huis heeft… Dat is volgens mij nog nooit gebeurd." Ron zette de waterkoker aan en even later was er thee voor Clara. Hij had een theezakje gekozen dat eruit zag alsof de smaak heel zacht was. Hij zette het kopje en de bekers op een dienblad dat hij ergens vandaan opdiepte, en zo trokken…

25. Schokkend nieuws De volgende dagen kwam Clara steeds vaker uit haar schuilplaats met Ron. Hij 'schilderde' nog een aantal sets kleding voor haar, maar ze liet hem stoppen toen ze merkten hoe uitputtende dat voor hem was. Om haar garderobe wat aan te vullen nam Ron een set goed passende kleren van haar mee naar een winkel, en kocht daar spullen in dezelfde maat. De dames in die winkel keken hem wel raar aan, maar dat interesseerde hem niet.