Clara's Ogen. Hoofdstuk 25, deel 5.

"Trouwen? Wat is dat?"

Ron nam de tijd om dat uit te leggen, maar hij merkte dat Clara steeds weer wegdommelde. Daardoor miste ze het meeste van wat hij zei. Als ze maar niet ziek was! Hij voelde haar wang. Die was niet te warm. Ron ontspande zich een beetje en ging naast haar liggen met een arm om haar heen.

Opeens werd hij wakker en zag Clara naast hem zitten terwijl ze naar hem keek. "Je sliep," zei ze. Hij merkte op dat ze haar jurkje had vervangen door het T-shirt en de jeans.

"Klopt," zei hij met een grijns.

"Ik vind dat fijn, Ron. Dat je hier sliep. Samen met mij." Ze glimlachte. Toen pakte ze een van zijn handen en begon een beetje met zijn vingers te spelen. "Mag ik je wat vragen, Ron?"

"Natuurlijk. Vraag maar." Dit soort momenten en vragen bleven hem verbazen, zo verlegen als ze dan kon zijn.

"Zou je me willen leren schilderen?" Ze durfde hem niet aan te kijken terwijl ze het vroeg. "Jij maakt van die mooie dingen. Ik wil dat ook leren."

Hij was wel een beetje verrast door haar vraag. "Ik weet niet of ik een goede leraar ben, lief. Ik zal het proberen, maar maak jezelf niet gek als het niet lukt, oké?"

Clara knikte en schonk hem een glimlach. "Dank je." Ze kuste hem op de wang. "Ik houd van jou, Ron."

Ron sloeg zijn armen om haar heen en rolde op zijn rug, zodat ze bovenop hem lag. "Ik houd ook van jou, Clara. Jij maakt me altijd blij."

Nadat ze een tijdje geknuffeld hadden, zei Clara dat hij terug moest gaan, naar zijn eigen bed.

"Betekent dat dat je niet meekomt?" Dat verbaasde hem wel een beetje.

"Nee," zei ze, terwijl ze haar hoofd schudde. "Niet nu. Niet na vandaag." Ze streelde zijn wang even. "Het spijt me, Ron, maar… Misschien kan ik binnenkort wel bij je slapen, in jouw wereld. Nu is het gewoon te vroeg."

Ron begreep dat wel. Ze hadden al een grote stap gemaakt vandaag. "Natuurlijk, schatje. Maak me wakker als je iets nodig hebt. Beloof me dat."

"Beloof ik graag," zei Clara terwijl ze van hem af rolde en op haar knieën naast hem zag. "En jij kunt altijd hierheen komen als je me nodig hebt."

Ron ging zitten en zorgde dat hij nog een kus van haar kreeg. "Wat hebben wij toch een rare relatie."

"Maar we hebben een relatie," zei Clara met een glimlach. "Nu moet je gaan en slapen, en morgen kun je me laten zien hoe je ontbijt maakt."

"Goed idee. Goedenacht, mooie vrouw." Ron stond op.

"Goedenacht, mooie man."

Hij hoorde haar stem nog steeds in zijn hoofd toen hij weer in de huiskamer arriveerde.