Clara's Ogen ⁽⁸⁶⁾

Ze maakte hem aan het lachen en daarvoor verdiende ze nog een knuffel. Daarna pakte Ron zijn telefoon en belde hij naar Shelley, met wie hij alles doornam. Shelley zei dat het allemaal erg goed klonk maar dat ze toch wel blij was dat hij haar hierover belde. "Heb je een telefoontje gehad van pap en mam?" vroeg ze tussen neus en lippen door. "Reken maar, boef. Ze willen dat we zo snel mogelijk naar hen toe komen," zei Ron.

"Die kant op. Daar zijn winkels. Ik wil iets moois voor je kopen." Haar gezicht en haar glimlach leken te wedijveren met de zon, vond Ron. "En wat wil je voor me kopen?" vroeg ze. "Dat is een verrassing," plaagde hij haar. Ze bleef maar vragen en raden, tot Ron een juwelierswinkel ontdekte. "We zijn er." Ze gingen naar binnen. Ron vroeg de man of ze een aantal verlovingsringen konden zien. De dame in de winkel keek het paar glunderend…

"Ik zal onze manier van werken uitleggen, en noem me alsjeblieft Madeleine. Als we dit punt bereikt hebben, stap ik graag over op een wat lossere manier van contact." Ze vertelde dat Ron vrij was in wat hij wilde schilderen, in elke stijl die hij wilde. "Wij zorgen voor een persoonlijke plek op internet waar je foto's van je nieuwe werken kunt neerzetten. Wij screenen die foto's en selecteren wat we beschikbaar willen maken voor onze clientèle. Die kunnen dan…

31. Wederlicht De telefoon piepte het koppel wakker. Ron had nog net de tegenwoordigheid van geest gehad om de receptie een 'wake-up call' te laten doen, en nu was hij kwaad op zichzelf dat hij half acht in de ochtend had gezegd. "Ron! Zorg dat het ophoudt!" Clara trok een kussen over haar hoofd tegen de herrie. Ron graaide naar de telefoon, nam op en liet de hoorn weer vallen. De herrie hield op. "Sorry voor dat kabaal, lieverd. We…

De eerste tekenen van Boston's voorsteden waren al te zien torn Clara opeens vroeg of Ron zijn telefoon bij zich had. "Jazeker. Hier." "Wil je Shelley bellen en dan je telefoon even aan mij geven?" Ron grinnikte en belde het nummer van zijn zus. "Hier, het gaat al over." Clara hield de telefoon met twee handen vast. Ze was zo'n apparaat niet gewend. "Hallo? Shelley? Dit is Clara. Nee, alles is goed hoor. Ik wil je vertellen dat je een…

Ron moest erom lachen. Ze praatte alsof hij er niet bijstond. De mevrouw keek wat verrast toen Clara en Ron begonnen te lachen, maar dat was snel voorbij. Ron vertelde haar dat hij van Clara al een schilderij had gemaakt. Natuurlijk was de mevrouw daar nieuwsgierig naar, dus gingen ze naar de coupé, waar Ron en Clara vol trots het schilderij lieten zien. De vrouw hapte even naar adem toen ze de afbeelding zag. "Dit is een bijzonder schilderij, jongeman,"…

En zo werd het zondag. Ze moesten al vroeg op het station zijn; de trein vertrok om zes uur 's morgens. Rons auto stond veilig op de parkeerplaats. Zijn ouders en zus waren blij voor het tweetal en hadden hen veel succes gewenst. Ze wachten samen op het perron. Ron had een weekendtas over zijn schouder, en Clara's schilderij zat in een stevige hoes. "Het komt allemaal goed, lieverd," fluisterde hij in haar oor. Hij wist dat Clara nerveus was…

Eenmaal terug in Clara's kamer stond Ron te trillen van de zenuwen. Wat als hij dit niet op tijd gezien had? Dan had hij een meesterwerk verwoest! Snel veegde hij het schilderij van de muur. "Ik moet echt aan iets specifieks denken dat ik gemaakt heb," zei hij. "Iets dat niet anders kon. Iets met haren of zo. De details daarvan zijn vaak onmogelijk exact na te maken." Clara sloeg haar armen om hem heen. "Rustig maar, Ron. En ga…

Op reis naar Boston "Ron?" Clara ging rechtop zitten en keek naar hem. Ze waren in haar ruimte en hadden lekker ontspannen op de warme, zachte vloer. "Clara?" Hij opende zijn ogen en keek naar haar. "Ik heb gedacht over die stad, Ron. Boston. Ik denk dat ik niet in een vliegtuig wil." "Maar je hebt het nog nooit gedaan. Je weet niet hoe het is." "Dat klopt, maar mijn gevoel zegt me dat ik zoiets niet moet doen." Clara…

Het schilderij met Clara's woud leunde tegen de muur. Er stond een vers doek op de ezel. Ron had al bedacht in welk gebied "Shelleys picknick" zou worden geplaatst, het was in een mooi gebied in de buurt, bij het meer van Salisbury. Er stond al een grove potloodschets op het canvas, met het meer, wat bomen en de vage omtrek van twee mensen. "Ik hoop dat Manet niet op komt draven in mijn dromen. Ik ben zijn werk nogal…