Clara's Ogen ⁽⁸⁶⁾

Clara knikte maar ze was duidelijk bang, net als Ron. Hij was tenslotte een schilder, geen geheim agent die constant opgejaagd werd. Hij keek naar haar terwijl ze naar haar klerenkast in haar schilderij liep. Ze pakte twee badjassen en gaf hem er een. In de haast om te ontsnappen had geen van hen aan kleren gedacht. "En wat doen we nu?" "Nu wachten we. Meer kan ik niet bedenken." Ron keek naar de telefoon die hij nog steeds in…

36. Ongewenst bezoek Het was nog vroeg toen ze werden gewekt door het geluid van Rons telefoon. Wie was er nou zo gek om om deze tijd te bellen? Dat moest wel serieus zijn. Ron rolde uit bed en liep naar de woonkamer om de bron van het geluid te zoeken. Tot zijn verrassing zag hij het nummer van Barbara, de dame die zijn contactpersoon was geweest bij Ostring Arts. "Goeiemorgen, denk ik," zo nam Ron de telefoon op. "Ron?…

"Weet je," zei Ron, "ik denk dat Barry al probeert te bedenken met wie hij naar de trouwerij komt. Met zijn vrouw of met zijn vriendin." "Ron toch! Natuurlijk komt hij met zijn vrouw." Clara moest wel om zijn opmerking lachen. "Weet je dat zeker?" vroeg hij, en grinnikte. "Kom, we hebben schilderijen die af moeten." Het duurde niet lang voor ze weer thuis waren. Allebei hadden ze een van Rons schildershemden aan. Ron omdat hij zijn kleren schoon wilde…

Barry had gelijk. De fotograaf die Clara's pasfoto's zou maken haalde alles uit de kast om die foto's zo mooi mogelijk te maken. Voor pasfoto's, dacht Ron. De man gaf hen ook zijn kaartje, voor als Clara eens een photo-shoot wilde doen met hem. "Dat kaartje bewaren we maar eens," zei Ron. "Voor onze trouwerij hebben we tenslotte een fotograaf nodig." Clara stond stil en keek hem aan. "Onze trouwerij…" Ze keek zo blij toen ze dat zei, dat Ron…

Op weg terug naar de auto zei Ron dat ze ook nog een kunstmuseumbezoek op hun lijstje hadden. "Jij en je kunstmuseum," zei Shelley plagerig, en schudde haar hoofd. "Daar ga je maar heen voor je huwelijksreis, met Clara. O! Dat had ik niet moeten zeggen! Jij bent nog gek genoeg om dat te doen ook!" "Misschien kunnen we daar zelfs trouwen," grapte Ron. Clara was intussen bijna te moe om nog te lachen of iets te zeggen. Zij wilde…

35. Op bezoek bij Barry Shelley parkeerde haar auto achter die van Ron. Het was negen uur, precies op tijd, en ze klopte op de deur voor ze naar binnen ging. "Hé, ik hoop dat jullie niet aangekleed zijn want ik heb een fototoestel bij me!" riep ze. "O. Dat valt tegen." Ze vond Clara en Ron bij de schildersezel, waar Ron aan het woud bezig was. Shelley liep er snel heen en hapte naar adem. "Dat is prachtig, Ron!"…

Eenmaal terug thuis vroeg Clara of ze even naar haar ruimte konden gaan. Ron vond dat een prima idee en snel waren ze daar. Clara lag met haar handpalmen op de grond, "Dank je, Ron. Ik heb dit even nodig." Hij lag naast haar en merkte hoe snel ze zich hier ontspande. "Neem lekker de tijd, lief." Een tijdlang lagen ze daar, in stilte. Ron was zeker dat hij een paar keer weggedommeld was toen hij zijn ogen weer opende.

Het drietal ging zitten en genoot van de rust, de ruimte en de grote keus aan eten die Shelley had verzorgd. Zelfs Clara at meer dan ze normaal deed, zag Ron. Als ze daar maar geen last van kreeg. Clara praatte ook honderduit over de mooie omgeving en hoe leuk ze het vond met Shelley erbij. Die bood meteen aan om dit vaker te doen zolang het weer goed bleef. Toen Ron vol zat stond hij op en begon hij…

Onderweg naar zijn zus zei Ron: "Misschien had ik Shelleys schilderij mee moeten nemen." Clara lachte. "Luister jij wel eens? Aan de telefoon zei ze iets over een dag zonder verf, weet je dat niet meer? Ik geloof dat ze gelijk heeft. Dat je dat niet kunt." Ze streelde zijn wang. "Niet dat ik het erg vind hoor, maar ze heeft wel gelijk. Soms moet je even wat anders doen, Ron." Ze klonk serieus. "Clara van Gogh, jij bent precies…

Het was fijn dat ze dat samen konden doen. Veel formulieren vroegen dezelfde informatie, en Clara kon dat rustig en heel precies overschrijven. Ron genoot ervan om haar zo bezig te zien. Ze was het niet gewend, maar ze deed haar best. "Ik heb geen idee hoe je lezen en schrijven hebt geleerd, maar ik ben wel blij dat je het kunt." "Het is wel moeilijk hoor," zei ze terwijl ze de pen liet vallen. "Ik krijg er zere vingers…