Book covers of some of my publications
A world of books - Een wereld van boeken.
Paul Kater

Paul Kater (202)

Clara's Ogen. Hoofdstuk 30, deel 4

Ron moest erom lachen. Ze praatte alsof hij er niet bijstond. De mevrouw keek wat verrast toen Clara en Ron begonnen te lachen, maar dat was snel voorbij. Ron vertelde haar dat hij van Clara al een schilderij had gemaakt. Natuurlijk was de mevrouw daar nieuwsgierig naar, dus gingen ze naar de coupé, waar Ron en Clara vol trots het schilderij lieten zien. De vrouw hapte even naar adem toen ze de afbeelding zag. "Dit is een bijzonder schilderij, jongeman,"…

Continue reading...

1. A skxawng in Kelutral

It was still early. The first light was creeping over the high branches of the majestic tree, which the People called Kelutral. Hometree. Puvomun, a singer-teacher of the Omatikaya clan, noticed that first light while he still had his eyes closed. This moment of the day was so pure, so fresh, he didn’t want to miss it. He delighted in the soft warmth of the light as it touched his skin. A gentle breeze passed by, carrying the sound of…

Continue reading...

Clara's Ogen. Hoofdsuk 30, deel 3

En zo werd het zondag. Ze moesten al vroeg op het station zijn; de trein vertrok om zes uur 's morgens. Rons auto stond veilig op de parkeerplaats. Zijn ouders en zus waren blij voor het tweetal en hadden hen veel succes gewenst. Ze wachten samen op het perron. Ron had een weekendtas over zijn schouder, en Clara's schilderij zat in een stevige hoes. "Het komt allemaal goed, lieverd," fluisterde hij in haar oor. Hij wist dat Clara nerveus was…

Continue reading...

A skxawng in Kelutral

This is the first chapter of the first story I wrote as in an attempt to produce fanfiction. It plays on Pandora, the world of Avatar and the Na'vi people. At the earliest morning light, Puvomun awoke. With eyes closed, he listened to the sounds. Most others were still sleeping, he heard, and the touch of the wind was gentle. With a slow movement he pushed against the side of his nivi, the hammock the people slept in. As it…

Continue reading...

Clara's Ogen. Hoofdstuk 30, deel 2

Eenmaal terug in Clara's kamer stond Ron te trillen van de zenuwen. Wat als hij dit niet op tijd gezien had? Dan had hij een meesterwerk verwoest! Snel veegde hij het schilderij van de muur. "Ik moet echt aan iets specifieks denken dat ik gemaakt heb," zei hij. "Iets dat niet anders kon. Iets met haren of zo. De details daarvan zijn vaak onmogelijk exact na te maken." Clara sloeg haar armen om hem heen. "Rustig maar, Ron. En ga…

Continue reading...

Clara's Ogen. Hoofdstuk 30, deel 1

Op reis naar Boston "Ron?" Clara ging rechtop zitten en keek naar hem. Ze waren in haar ruimte en hadden lekker ontspannen op de warme, zachte vloer. "Clara?" Hij opende zijn ogen en keek naar haar. "Ik heb gedacht over die stad, Ron. Boston. Ik denk dat ik niet in een vliegtuig wil." "Maar je hebt het nog nooit gedaan. Je weet niet hoe het is." "Dat klopt, maar mijn gevoel zegt me dat ik zoiets niet moet doen." Clara…

Continue reading...

Clara's Ogen. Hoofdstuk 29, deel 4.

Het schilderij met Clara's woud leunde tegen de muur. Er stond een vers doek op de ezel. Ron had al bedacht in welk gebied "Shelleys picknick" zou worden geplaatst, het was in een mooi gebied in de buurt, bij het meer van Salisbury. Er stond al een grove potloodschets op het canvas, met het meer, wat bomen en de vage omtrek van twee mensen. "Ik hoop dat Manet niet op komt draven in mijn dromen. Ik ben zijn werk nogal…

Continue reading...

Clara's Ogen. Hoofdstuk 29, deel 3.

Na het eten namen Shelley en Ron nog een glaasje wijn, en Clara dronk mineraalwater. Ze ging zich ook te buiten aan de selectie chocolaatjes die op tafel waren gezet. Shelley zei dat ze Ron een lijst van dingen zou sturen waar hij in Boston echt op moest letten. Daarna zei ze dat zij de rekening van die avond voor haar rekening zou nemen. Ron beloofde dat hij dat de volgende keer zou doen, wat bij Clara en Shelley in…

Continue reading...

Clara's Ogen. Hoofdstuk 29, deel 2.

Ron liep naar Clara en vertelde haar over de trip naar Boston. "Denk je dat je mee kunt komen? In een vliegtuig?" Want dat was de snelste manier. "Dat weet ik niet, Ron. Ik denk dat ik het kan als jij er ook bent. Kunnen we mijn schilderij meenemen?" "Goeie vraag. Ik denk dat dat wel zal lukken. En als dat nodig is om ervoor te zorgen dat jij veilig bent, dan moet het mee." Daarmee hadden ze voorlopig de…

Continue reading...

Clara's Ogen. Hoofdstuk 29, deel 1.

29. Een etentje met Shelley Toen ze thuiskwamen, waren ze blij en hadden ze allebei honger. Zelfs Clara voelde dat ze iets moest eten. "We gaan snel terug naar het bos, Ron," bepaalde ze alvast. "Het is zo mooi daar, en je weet er zoveel van. Ik kan voor altijd naar je luisteren als je erover praat!" Clara at een hele boterham met jam en dronk een beker met zoete thee. Ron was verbaasd over haar eetlust. Nadat ze gegeten…

Continue reading...