Paul Kater ⁽²⁰⁸⁾

"Denk je dat je meer kleren voor me zou kunnen schilderen, Ron?" vroeg Clara, toen ze eindelijk moe waren van hun kinderlijke spel. "Ik weet het echt niet," gaf hij toe. "Misschien wel. Als ik ze op hetzelfde doek schilder als waar jij op staat, maar ik weet niet waar ze dan terecht komen. En ik vind het eigenlijk wel jammer om dat doek daarvoor te gebruiken." "Zou je het willen proberen?" Hij dacht even. Het liefste zou hij haar…

Yes. It finally happened. There's a sequel to "A Girl Named Sandy". It took a while. Believe it or not, but this is the fourth attempt to write that sequel. I think I threw out more than all the words that are in this new book, trying to get a good story together. It was difficult. The main focus of the first book was what went on on Earth, not in space. And then there was space. And a new…

After many years in space, trusting the systems in the alien spaceships, Paul, Sandy and all the others arrive at their destination. Imagine their surprise when there is a welcoming committee waiting for them - and these 'people' were not what they could have imagined. After some initial problems, and an unexpected encounter with some needles, the couple and their son proceed living on the planet in a village that literally popped up for them. This and more surprises are…

Eenmaal terug in de woonkamer vroeg hij: "Hoe voel je je nu, lieverd?" "Ik voel me erg goed, Ron. Dank je." Ze glimlachte en sloeg haar armen om hem heen. "Het is hier leuk. Mooi. Spannend. Maar ik wil nu wel terug." "Wil?" vroeg hij. "Niet moet?" "Nee. Niet moet. Ik voel me niet zwak of zo, maar ik heb zoveel gezien dat ik wel een beetje moe ben," gaf ze toe, met haar hoofd tegen zijn schouder. "Goed. Dan…

24. De deur uit De volgende dag bezocht Ron zijn buren. Die hadden hem al heel lang niet gezien, en ze luisterden gretig naar zijn avonturen in New York. Ze begrepen ook dat hij terug was gekomen. Hij ging ook een stukje wandelen, in het gebied achter zijn huis. Hij nam zijn telefoon mee, zodat hij een aantal foto's kon maken. Toen hij weer thuis was, douchte hij zich en ging naar haar toe. Vol verbazing keek ze naar de…

Het bezoek bij hun ouders was hartverwarmend en gaf Ron nogmaals het gevoel dat hij de juiste keuze had gemaakt. Ze hadden uitgebreid gekookt, zoals Shelley al had voorspeld, en iedereen vroeg hem het hemd van het lijf over alles dat hij in New York had meegemaakt. Hij vertelde hen hetzelfde als hij zijn zus had verteld, toen het op de reden kwam om terug te komen. Rons vader knikte. "Goed gedaan, jongen. Dat is niet het soort mensen waar…

Remember that post, I had a dream? In 31 days, from December 25th 2022 until today, January 25th 2023, I wrote 79.000 words for the story that was in that dream. Zoolah. I'm very proud of the story. I think it came out great. It deals with all kinds of stuff. There are castes, a single-gender species of people, space travel, the desperation of a planet whose occupants used and/or wasted all its natural resources and who resort to dramatic…

Shelley reed weg en vertelde honderduit over de laatste nieuwtjes in Midlothian, en daarna vroeg ze waarom Ron ontslag had genomen. Hij vertelde haar van de aanwijzingen dat Ostring en co met louche zaken bezig waren en dat hij daar niets van wilde weten. "Dan had je de politie toch kunnen inschakelen," zei Shelley, heel praktisch. "Ik heb geen bewijzen, alleen vermoedens, Shell. Ik ben maar een schildertje. Zij zijn een grote instelling met geld en advocaten. Die laten geen…

I wonder about the word literally, and the way it's used lately. I literally did this on my laptop just now. (This person had created a drawing.) I asked in what other way than literally they might have done that, and the answer was: "What do you mean?" Asking if they'd ever heard of 'figuratively' got me no reaction any more. On Twitter, a while ago, I saw someone who wrote: "I literally died!" (Using twitter for iPhone.) There I…

Tot het taxibusje kwam was hij bezig met opruimen en schoonmaken, wat niet erg nodig was. Ron keek nog eens rond. Hij had hier fijn gewoond en gewerkt. Jammer dat Ostring en co zo'n schaduw over het geheel had gegooid. Teruggaan naar huis, naar Virginia, was het beste wat hij nu kon doen. Dat wist hij in zijn hart. Zijn telefoon piepte. De taxi was er. Ron begon zijn spullen naar de lift te slepen, en kreeg daarbij hulp van…