Nederlandse blog ⁽⁹²⁾

Ron en Clara tuimelden uit de klerenkast en rolden tegen het bed aan, dat ondersteboven lag. Het hele huis zag eruit alsof er een tornado doorheen was getrokken. Overal lagen kleren, en de kleine hal was bezaaid met glassplinters van wat ooit een paar lampen waren geweest. De huiskamer was ook een ravage. Alle schilderijen waren beschadigd. Er waren gaten in gestoken of ze waren aan repen gesneden. De tafel lag ondersteboven in een hoek en de meeste stoelen waren…

Clara knikte maar ze was duidelijk bang, net als Ron. Hij was tenslotte een schilder, geen geheim agent die constant opgejaagd werd. Hij keek naar haar terwijl ze naar haar klerenkast in haar schilderij liep. Ze pakte twee badjassen en gaf hem er een. In de haast om te ontsnappen had geen van hen aan kleren gedacht. "En wat doen we nu?" "Nu wachten we. Meer kan ik niet bedenken." Ron keek naar de telefoon die hij nog steeds in…

36. Ongewenst bezoek Het was nog vroeg toen ze werden gewekt door het geluid van Rons telefoon. Wie was er nou zo gek om om deze tijd te bellen? Dat moest wel serieus zijn. Ron rolde uit bed en liep naar de woonkamer om de bron van het geluid te zoeken. Tot zijn verrassing zag hij het nummer van Barbara, de dame die zijn contactpersoon was geweest bij Ostring Arts. "Goeiemorgen, denk ik," zo nam Ron de telefoon op. "Ron?…

"Weet je," zei Ron, "ik denk dat Barry al probeert te bedenken met wie hij naar de trouwerij komt. Met zijn vrouw of met zijn vriendin." "Ron toch! Natuurlijk komt hij met zijn vrouw." Clara moest wel om zijn opmerking lachen. "Weet je dat zeker?" vroeg hij, en grinnikte. "Kom, we hebben schilderijen die af moeten." Het duurde niet lang voor ze weer thuis waren. Allebei hadden ze een van Rons schildershemden aan. Ron omdat hij zijn kleren schoon wilde…

Barry had gelijk. De fotograaf die Clara's pasfoto's zou maken haalde alles uit de kast om die foto's zo mooi mogelijk te maken. Voor pasfoto's, dacht Ron. De man gaf hen ook zijn kaartje, voor als Clara eens een photo-shoot wilde doen met hem. "Dat kaartje bewaren we maar eens," zei Ron. "Voor onze trouwerij hebben we tenslotte een fotograaf nodig." Clara stond stil en keek hem aan. "Onze trouwerij…" Ze keek zo blij toen ze dat zei, dat Ron…

Op weg terug naar de auto zei Ron dat ze ook nog een kunstmuseumbezoek op hun lijstje hadden. "Jij en je kunstmuseum," zei Shelley plagerig, en schudde haar hoofd. "Daar ga je maar heen voor je huwelijksreis, met Clara. O! Dat had ik niet moeten zeggen! Jij bent nog gek genoeg om dat te doen ook!" "Misschien kunnen we daar zelfs trouwen," grapte Ron. Clara was intussen bijna te moe om nog te lachen of iets te zeggen. Zij wilde…

35. Op bezoek bij Barry Shelley parkeerde haar auto achter die van Ron. Het was negen uur, precies op tijd, en ze klopte op de deur voor ze naar binnen ging. "Hé, ik hoop dat jullie niet aangekleed zijn want ik heb een fototoestel bij me!" riep ze. "O. Dat valt tegen." Ze vond Clara en Ron bij de schildersezel, waar Ron aan het woud bezig was. Shelley liep er snel heen en hapte naar adem. "Dat is prachtig, Ron!"…

Eenmaal terug thuis vroeg Clara of ze even naar haar ruimte konden gaan. Ron vond dat een prima idee en snel waren ze daar. Clara lag met haar handpalmen op de grond, "Dank je, Ron. Ik heb dit even nodig." Hij lag naast haar en merkte hoe snel ze zich hier ontspande. "Neem lekker de tijd, lief." Een tijdlang lagen ze daar, in stilte. Ron was zeker dat hij een paar keer weggedommeld was toen hij zijn ogen weer opende.

Nee. Niet 'dag Nederland', maar dag Nederlands. Ik heb besloten om te stoppen met het schrijven van Nederlandstalige boeken. Het is duidelijk dat het nederlands-lezende publiek niet op mijn verhalen zit te wachten. De aantallen waarmee die boeken verkocht worden, zijn (per boek) op de vingers van één hand te tellen. Nee, het is niet mijn bedoeling om er rijk van te worden. Van een royalty-opbrengst van rond de 50 cent per verkoop is dat ook niet haalbaar, tenzij er…

Het drietal ging zitten en genoot van de rust, de ruimte en de grote keus aan eten die Shelley had verzorgd. Zelfs Clara at meer dan ze normaal deed, zag Ron. Als ze daar maar geen last van kreeg. Clara praatte ook honderduit over de mooie omgeving en hoe leuk ze het vond met Shelley erbij. Die bood meteen aan om dit vaker te doen zolang het weer goed bleef. Toen Ron vol zat stond hij op en begon hij…