Paul Kater ⁽²⁰²⁾

Clara kwam nu ook de keuken in. Shelley keek haar aan. "Jij verdient een medaille, dame. Als jij mijn broer zover krijgt dat hij thee in huis heeft… Dat is volgens mij nog nooit gebeurd." Ron zette de waterkoker aan en even later was er thee voor Clara. Hij had een theezakje gekozen dat eruit zag alsof de smaak heel zacht was. Hij zette het kopje en de bekers op een dienblad dat hij ergens vandaan opdiepte, en zo trokken…

25. Schokkend nieuws De volgende dagen kwam Clara steeds vaker uit haar schuilplaats met Ron. Hij 'schilderde' nog een aantal sets kleding voor haar, maar ze liet hem stoppen toen ze merkten hoe uitputtende dat voor hem was. Om haar garderobe wat aan te vullen nam Ron een set goed passende kleren van haar mee naar een winkel, en kocht daar spullen in dezelfde maat. De dames in die winkel keken hem wel raar aan, maar dat interesseerde hem niet.

This site is tracker-free. No Google Analytics, no nothing. The only tracking that might happen comes from the Disqus add-in. I can't switch that off, but you can opt out of comment cookies, and that's it. (Note: you can't comment if you do that.) I may add a small counter to see which pages are visited most, but that will be anonymous. See goatcounter for details.

"Salvador Dali," zei hij. Hij dacht terug aan de manier waarop ze in het andere schilderij waren geweest. Clara vroeg wat hij bedoelde, terwijl hij naar een van de muren liep. Met zijn handen begon hij een kast te 'tekenen' zoals hij die zich voorstelde. Tot hun beider verrassing begon de kast echt te verschijnen. Ron moest elk deel van het meubel wel een aantal keren herhalen, maar uiteindelijk stond er een heuse kast tegen de muur. Toen hij ertegen…

"Denk je dat je meer kleren voor me zou kunnen schilderen, Ron?" vroeg Clara, toen ze eindelijk moe waren van hun kinderlijke spel. "Ik weet het echt niet," gaf hij toe. "Misschien wel. Als ik ze op hetzelfde doek schilder als waar jij op staat, maar ik weet niet waar ze dan terecht komen. En ik vind het eigenlijk wel jammer om dat doek daarvoor te gebruiken." "Zou je het willen proberen?" Hij dacht even. Het liefste zou hij haar…

Yes. It finally happened. There's a sequel to "A Girl Named Sandy". It took a while. Believe it or not, but this is the fourth attempt to write that sequel. I think I threw out more than all the words that are in this new book, trying to get a good story together. It was difficult. The main focus of the first book was what went on on Earth, not in space. And then there was space. And a new…

After many years in space, trusting the systems in the alien spaceships, Paul, Sandy and all the others arrive at their destination. Imagine their surprise when there is a welcoming committee waiting for them - and these 'people' were not what they could have imagined. After some initial problems, and an unexpected encounter with some needles, the couple and their son proceed living on the planet in a village that literally popped up for them. This and more surprises are…

Eenmaal terug in de woonkamer vroeg hij: "Hoe voel je je nu, lieverd?" "Ik voel me erg goed, Ron. Dank je." Ze glimlachte en sloeg haar armen om hem heen. "Het is hier leuk. Mooi. Spannend. Maar ik wil nu wel terug." "Wil?" vroeg hij. "Niet moet?" "Nee. Niet moet. Ik voel me niet zwak of zo, maar ik heb zoveel gezien dat ik wel een beetje moe ben," gaf ze toe, met haar hoofd tegen zijn schouder. "Goed. Dan…

24. De deur uit De volgende dag bezocht Ron zijn buren. Die hadden hem al heel lang niet gezien, en ze luisterden gretig naar zijn avonturen in New York. Ze begrepen ook dat hij terug was gekomen. Hij ging ook een stukje wandelen, in het gebied achter zijn huis. Hij nam zijn telefoon mee, zodat hij een aantal foto's kon maken. Toen hij weer thuis was, douchte hij zich en ging naar haar toe. Vol verbazing keek ze naar de…

Het bezoek bij hun ouders was hartverwarmend en gaf Ron nogmaals het gevoel dat hij de juiste keuze had gemaakt. Ze hadden uitgebreid gekookt, zoals Shelley al had voorspeld, en iedereen vroeg hem het hemd van het lijf over alles dat hij in New York had meegemaakt. Hij vertelde hen hetzelfde als hij zijn zus had verteld, toen het op de reden kwam om terug te komen. Rons vader knikte. "Goed gedaan, jongen. Dat is niet het soort mensen waar…