Clara's Ogen. Hoofdstuk 39, deel 7

Op dat moment zette zijn vader wat muziek aan, via een draagbare luidspreker die Shelley verzorgd had, en vroeg zijn schoondochter ten dans.

Ron verschoot; ze hadden wel het plan gehad om dat te oefenen, maar het was er nooit van gekomen! Hij had ooit wat dansles gehad, jaren geleden, maar Clara? Clara stond op en kreeg het voor elkaar om vader te volgen, terwijl Ron met zijn moeder danste. Shelley en Martin voegden zich daarna bij de twee dansparen, en zo veranderde de tuin even in een kleine danszaal. Het was een bijzonder moment voor iedereen.

Na een paar uur vroeg Clara of ze naar huis konden worden gebracht. Dat verbaasde niemand. Het was een geweldige dag geweest, maar ook een vermoeiende. Ze namen afscheid, en Zoë ging de auto halen.

Clara gaf haar bruidsboeket aan Shelley. "Voor jou. Voor als jullie gaan trouwen." Het was symbolisch, maar Shelley straalde en pinkte snel wat traantjes weg.

Eenmaal thuis, bedankten Ron en Clara Zoë voor alles wat ze die dag gedaan had. "Het was geweldig. Hartstikke bedankt!"

"Ik vond het leuk om te doen," zei ze, "en helemaal leuk om dat in het park allemaal mee te maken. Nou, naar binnen, jullie. Uitrusten en gelukkig zijn."

Ron en Clara zagen haar wegrijden met de enorme auto. Daarna pakte Ron de sleutel van de voordeur uit zijn zak en gaf die aan Clara.

"Waar is dat voor?" vroeg ze, en gaf even een gil toen hij haar optilde.

"Hiervoor." Hij liep met haar naar de voordeur. "Ik ga je als mijn vrouw naar binnen dragen. Dat is traditie, en daarmee ga ik niet breken."

Het was even lastig voor Clara om de deur open te maken in die positie, maar het lukte uiteindelijk. Eenmaal binnen zette Ron haar weer op haar voeten. "Het was zo mooi dat je de bloemen aan Shelley gaf."

Clara glimlachte. "Ze verdient het om ook gelukkig te worden, Ron. Gelukkig zijn is fijn. Ik weet nu hoe dat voelt."

"Weet je wat nog fijner is?"

"Nou?" Haar ogen hielden Ron gevangen.

"Jij. Jij bent vandaag met me getrouwd."

"Wij zijn vandaag met elkaar getrouwd, lieve Ron. Ik heb elke dag gezegd dat ik dat zou doen. En ik zou het zo opnieuw doen."

"Dat hoeft niet, Clara. Ik houd van jou."

"En ik houd van jou, Ron…"

Einde