Clara's Ogen. Hoofdstuk 38, deel 6

Later in de middag kwam het moment dat het schilderij bijna klaar was. Op dat moment belde Shelley op en vroeg of het tweetal het leuk zou vinden om met haar naar het meer te gaan. Ze had echt de behoefte om er even uit te zijn.

Ron stond op het punt toe te zeggen toen Clara 'nee' schudde.

"Ehm, nee, sorry, Shell. We zijn een beetje druk bezig hier."

Zijn zus lachte. "Druk met oefenen om voor mij neefjes en nichtjes te maken zeker! Nou ja, als jullie dat leuk vinden dan gaan jullie maar lekker door. Ik red me wel. Groetjes, het meer roept!" Shelley verbrak de verbinding.

Ron keek Clara aan. "En waarom gaan we niet met haar mee?"

Clara wees naar Shelley's meer-schilderij. "Misschien ontmoet ze daar vandaag iemand, Ron. En dan zouden wij een wiel op de wagen zijn." Ze hield de vingers op waarmee ze eerder nog de twee gezichten aangeraakt had.

"Het vijfde wiel aan een wagen," corrigeerde Ron haar automatisch. "En natuurlijk, je hebt gelijk. Ik ben gewoon een domme schilder met een slimme vrouw, die ondanks dat toch met me wil trouwen. Ehm, dat wil je toch nog steeds, hè?"

Clara grijnsde. "Natuurlijk wil ik dat, gekkie. En je bent niet dom. Er zijn gewoon dingen die je niet weet, en dat is nou eenmaal zo. Ik snap ze ook niet allemaal." Haar uitdrukking gaf aan dat zij gewoon haar best deed. Toch keek ze hem heel anders aan. "Weet jij al wat je aandoet met onze bruiloft?"

"Ehm…"

"Je hebt niet echt iets speciaals of bijzonders, hè?" vroeg ze.

"Dat ligt er maar aan wat je speciaal noemt, lief. Ik heb het pak nog dat ik bij de tentoonstelling in de galerij droeg, maar dat heeft nu een vreemd geurtje. Een Ostring-geurtje. En ik doe liever iets comfortabels aan."

Clara knikte. "Ik ben zeker dan mooi en comfortabel goed samengaan. Ik denk dat we nu even op stap moeten."

"Hé, ho eens even. En jij dan? Wat doe jij aan?"

"Dat is een geheimpje, Ron. Ik wil je verrassen."

"Maar…"

"Nee nee. Kom, we hebben een afspraak met een net pak voor jou."

Ron knikte maar. Hij was alweer verbluft over haar doortastendheid.

Een uur later waren ze in een herenmodezaak. Clara nam het heft in handen en zij bepaalde wat voor Ron goed zou zijn. De winkelmedewerker was daar erg verbaasd over maar hij zei niets.

Tegen de tijd dat het paar de winkel verliet, waren ze allebei tevreden. Ron zou er netjes uitzien op hun grote dag.