Clara's Ogen. Hoofdstuk 37, deel 2

Ze waren vroeg wakker en hadden allebei last van hun rug. Het bed, dat door de inbrekers gesloopt was, hadden ze zo goed mogelijk weer in elkaar gezet, maar onder het matras zaten toch een hoop bobbels die er eerst niet hadden gezeten.
"We hebben een nieuw bed nodig," besloot Ron.
"Ja, dat denk ik ook. Op de grond in mijn schilderij is het fijner om te liggen dan op dit." Clara ging rechtop zetten en keek hem aan. "Kunnen we dat vandaag doen? Een nieuw bed kopen? Anders ga ik in mijn schilderij slapen, hoor. Dit houd ik niet nog een nacht vol."
Ron was het daarmee eens, dus gingen ze na het ontbijt op stap voor een nieuw bed. En een tafel. En stoelen. Ron maakte zich wat zorgen toen de lijst van spullen langer werd. Zijn financiële reserves werden zo wel heel erg op de proef gesteld. Hij had ook een nieuwe computer nodig. De oude had de overval niet overleefd. Dat zou een aardige duit kosten.
Terwijl ze een eettafel bekeken, ging Rons telefoon. "Hallo, met Ron Brooks."
"Meneer Brooks? U spreekt met Marty Feldinger. U hebt een claim ingediend bij de verzekering, over een inbraak. Komt het uit dat ik vandaag een officieel bezoek breng om de schade op te nemen?"
"Zeker. We zijn net op nieuw meubilair uit."
"Meubilair. Ja, natuurlijk. Ik heb de foto's gezien en het politierapport gelezen. U bent aardig te pakken genomen, dus snap ik dat u snel nieuwe spullen nodig hebt. Past het om twaalf uur vanmiddag?"
"Geen probleem. We zijn niet ver weg, over een kwartier kunnen we er al zijn." Ron bedankte de man voor de snelle reactie en hing op.
Ze waren ruim op tijd weer terug. Marty Feldinger was een jonge man die precies op tijd aanklopte. Hij nam een enorme hoeveelheid foto's en schreef een uitgebreid rapport. Het duurde dik twee uur voor hij tevreden was.
"Dit is echt een serieuze zaak, meneer Brooks en juffrouw van Gogh," zei hij. "Dit is een klare zaak. Ik stel voor dat u nieuwe spullen koopt en de facturen direct naar de verzekering laat sturen." Hij bladerde door de papieren. "Dit is uw kopie van het rapport. Daarop staat ook het verzekerde bedrag. Als we de facturen binnen hebben en er is iets niet duidelijk, dan nemen we wel contact op." De man herhaalde nog eens dat hij het politierapport had gezien. "Het is duidelijk dat dit overmacht was, hier had u niets tegen kunnen doen. Is er nog iets dat ik kan doen? Hebt u nog vragen?"
Ron was stomverbaasd hoe makkelijk dit allemaal ging. "Alleen of we die berg puin buiten weg kunnen laten halen."
"O, zeker. Die heb ik ook gefotografeerd. Ik snap dat u daar niet langer tegenaan wilt kijken." De man stond op, wenste hen veel succes, en vertrok weer.
Ron las het rapport van de man na en keek op van het bedrag dat stond vermeld. "Dat is een hoop geld."
Clara hielp hem eraan denken dat er ook een hoop schade was, en dat moest opgelost worden. Daarom spendeerden ze de rest van de dag met het aanschaffen van nieuwe spullen, en de rekeningen werden probleemloos naar de verzekering gestuurd. De man van de beddenwinkel beloofde dat hij het nieuwe bed die dag nog zou afleveren en installeren, en ook het oude bed zou afvoeren. Dat was al een zorg minder.