Clara's Ogen. Hoofdstuk 34, deel 2

"Dit ziet er wel ingewikkeld uit, Ron. Toen die meneer in de winkel het deed, leek het veel makkelijker."

Ron zei dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. "Voor je het weet ben je iedereen aan het bellen."

Eenmaal thuis keek hij eerst naar het bericht op zijn telefoon. "Van Cornelia!" Hij was echt verrast. Meteen las hij het bericht.

"Ron, ik ben veilig. Problemen bij Ostring dus moest ik verdwijnen. Anderen zijn te eigenwijs of te blind. Later meer," las hij voor aan Clara. "In elk geval goed nieuws dat ze oké is," zei hij. Meteen stuurde hij een bericht terug, met de vraag of hij haar op een of andere manier kon helpen.

Daarna namen ze de tijd om Clara's telefoon te bestuderen. Dat pikte ze toch wel snel op en niet veel later was ze enthousiast op het scherm aan het tikken. Opbellen bleek toch niet zo'n probleem te zijn, en ook berichten sturen had ze vlot door. Ron vroeg zich opeens af hoe ze had leren lezen en schrijven, maar dat zou hij waarschijnlijk nooit ontdekken.

Hij zette zijn eigen telefoonnummer in Clara's telefoon, en ook dat van Shelley en het nummer van zijn ouders. "Het kan geen kwaad om die bij de hand te hebben." Daarna liet hij Clara naar Shelley bellen, zodat zijn zus dat nummer ook had.

Clara babbelde vrolijk met Ron, die bij hun eigen Sterrennacht ging zitten. Opeens riep Clara hem. "Hoe zet ik dit op geluid zodat jij het ook kan horen?" Ze zwaaide enthousiast met de telefoon. Hij hielp haar om de telefoon op de luidspreker te zetten.

"Hé, broer, wat een goed idee om voor Clara een telefoon te regelen," zei Shelley. "Dan kunnen we over je roddelen zonder dat je het weet."

"Ik ga niet over Ron roddelen," verklaarde Clara plechtig.

Shelley schoot even in de lach. "Wat gaan jullie dit weekend doen?" vroeg ze daarna. "Ik had het plan om naar de botanische tuinen in Richmond te gaan. Hebben jullie zin om mee te gaan?"

"Dat is een leuk idee," zei Ron, "en dan kunnen we ook naar het kunstmuseum gaan."

"Jezus, Ron, kun jij niet een dag overleven zonder de geur van verf?" vroeg zijn zus. "Ik denk dat het oude Capitoolgebouw veel boeiender is voor Clara." De drie praatten nog een tijdje over het idee om naar Richmond te gaan. Clara was overal voor in want zij kende nog amper iets in de buurt. Ze besloten om op zaterdag naar het meer van Salisbury te gaan, en op zondag zouden ze naar Richmond gaan voor de tuinen, het oude Capitool en misschien nog het Drie Meren natuurgebied. Ron was niet zeker of ze daarvoor wel tijd hadden maar het was niet gek om wat extra's op de planning te hebben. Hij kon Clara altijd nog eens meenemen naar dat kunstmuseum.

Ron stelde voor dat Clara en hij Shelley zouden ophalen die zaterdag. Shelley bood aan om een picknickmand klaar te maken, en zij zou dan de chauffeur zijn op zondag. Met al die dingen geregeld keerde Ron terug naar het schilderij. Clara amuseerde zich met foto's van hem maken tot het te donker was geworden om met daglicht te schilderen. Daarna gingen ze aan tafel zitten en maakten een begin met de stapel papieren die Barry hen mee had gegeven.